-دکتر بازیها

نقش دارو در درمان اختلال یادگیری؛ آنچه والدین باید بدانند

داروی درمان اختلال یادگیری

اختلال یادگیری خاص به‌معنای ایجاد مشکلات ساختاری در پردازش اطلاعات است که منجر به عدم درک درست از خواندن، نوشتن یا محاسبات ریاضی می‌شود. اختلال یادگیری هیچ ارتباطی به هوش ندارد؛ در این اختلال، هوش کودک طبیعی است اما فرآیند یادگیری با مشکل مواجه شده و این موضوع باید توسط روان‌شناس، گفتار درمانگر یا کاردرمانگر تایید شود.

با وجود تجویز دارو در موارد همراهی اختلال با شرایطی مانند اضطراب و ADHD باید توجه داشت که دارو نقش محدود و تکمیلی دارد. بنابراین داروی درمان اختلال یادگیری صرفا برای بهبود علائمی مانند کم‌توجهی، اضطراب، بیش‌فعالی یا اختلال خواب مصرف می‌شود و نمی‌تواند نقشی در درمان دارویی اختلال یادگیری در کودکان داشته باشد. دارو تنها نقش کمکی و موقتی در کاهش علائم همراه مانند بیش‌فعالی یا کم‌توجهی دارد. در این مقاله همراه ما باشید تا با نقش داروی درمان اختلال یادگیری بیشتر آشنا شوید.

 

جایگاه دارو در درمان اختلال یادگیری چیست؟

اختلال یادگیری خاص شامل مواردی مانند نارساخوانی، نارسانویسی و نارسایی محاسباتی است. وجود مشکلات ساختاری در پردازش زبان و اعداد نشان می‌دهند که هوش کودک طبیعی است اما نحوه یادگیری او با بقیه فرق دارد. متاسفانه یا خوشبختانه داروی درمان اختلال یادگیری وجود ندارد؛ زیرا اصولا این اختلال با دارو درمان نمی‌شود.

دارو توانایی تغییر ساختار‌های مغزی یا پردازش‌های شناختی اصلی را ندارد، بلکه باعث تعدیل علائم همراه می‌شود؛ بنابراین درمان موثر این اختلال به آموزش تخصصی، گفتاردرمانی، کاردرمانی و راهکار‌های شناختی احتیاج دارد. دارو‌های نوروتراپی عمدتا برای مدیریت مشکلات همراه استفاده می‌شوند؛ از جمله:

  • اضطراب و افسردگی: مصرف دارو‌های ضد افسردگی یا ضد اضطراب در بهبود تمرکز و انگیزه یادگیری افراد مبتلا به این اختلال موثر است.
  • بیش‌فعالی و نقص توجه: کمک دارویی به کودکان دارای اختلالات شناختی باعث ارتقای تمرکز و کاهش سطح تکانشگری می‌شود.
  • مشکلات رفتاری شدید: در برخی موارد خاص از دارو‌های ضد روان‌پریشی یا تثبیت‌کننده‌های خلق به‌عنوان درمان مکمل استفاده می‌شود.

به‌طور کلی درمان‌های غیردارویی جایگزین خوبی به‌جای مصرف داروی درمان اختلال یادگیری هستند. این روش‌ها، ساختاری عمل می‌کنند و باعث تقویت مهارت‌های زبانی، خواندن، نوشتن و محاسبات می‌شوند.

در درمان‌های غیردارویی مانند توانبخشی شناختی به‌دلیل انجام یک سری تمرینات هدفمند، عملکرد‌های حافظه، توجه و… ارتقا پیدا می‌کنند. همچنین برخلاف درمان دارویی اختلالات یادگیری که عوارضی مانند کاهش اشتها، بی‌خوابی و… را به دنبال دارد، درمان‌های شناختی بدون خطر هستند و باعث ایجاد اثرات پایدار در کودک می‌شوند.

 

داروی درمان اختلال یادگیری

 

در چه مواردی دارو برای اختلال یادگیری تجویز می‌شود؟

داروی درمان اختلال یادگیری تنها در مواردی تجویز می‌شود که کودک علاوه‌بر اختلال یادگیری خاص (مانند نارساخوانی، نارسانویسی یا نارسایی محاسباتی) به مشکلات ثانویه مانند ADHD، اضطراب یا افسردگی مبتلا باشد. این داروها، از جمله داروهای محرک مغزی برای کودکان دارای اختلال یا داروهای ضد اضطراب، برای بهبود علائمی مانند بی‌توجهی، تکانشگری یا بی‌قراری استفاده می‌شوند و نه برای درمان مستقیم اختلال یادگیری؛ بنابراین درمان دارویی نارسانویسی و نارساخوانی نقش کمکی دارد و داروی بیش‌فعالی و اختلال یادگیری صرفا برای کنترل نقص توجه یا رفتارهای تکانشی موثر است. برای درمان ریشه‌ای، گفتاردرمانی، کاردرمانی و توانبخشی شناختی توصیه می‌شود.

 

چه دارو‌هایی برای اختلال یادگیری استفاده می‌شوند؟

داروی درمان اختلال یادگیری وجود ندارد؛ اما متناسب با تشخیص پزشک متخصص از دارو‌های محرک مغزی برای کودکان دارای اختلال کمک گرفته می‌شود. در ادامه دارو‌های مورد استفاده در درمان اختلالات یادگیری و تاثیر آن بر بهبود علائم همراه را بررسی کردیم:

 

دارو‌های محرک مغزی

این دارو‌ها اغلب برای درمان مشکلات ثانویه از جمله کمبود نقص توجه – بیش‌فعالی یا همان ADHD تجویز می‌شوند. در ادامه تاثیر هرکدام از این دارو‌ها را بیشتر بررسی کردیم:

  • ریتالین (متیل فنیدیت): این دارو یک محرک سیستم عصبی مرکزی است که اغلب برای درمان اختلال ADHD تجویز می‌شود‌. ریتالین سطح دوپامین و نور‌اپی‌نفرین را افزایش می‌دهد و با تقویت تمرکز، باعث کاهش تکانشگری می‌شود. همچنین اثر آن ۲۰ تا ۳۰ دقیقه پس از مصرف شروع می‌شود و بین ۳ تا ۱۲ ساعت باقی می‌ماند. با وجود اینکه ریتالین درمان دارویی نارساخوانی یا نارسانویسی نیست؛ اما با بهبود تمرکز و به‌صورت کاملا غیر مستقیم باعث تسهیل آموزش‌پذیری می‌شود.
  • دگزدرین (Dextroamphetamine): این دارو از گروه آمفتامین‌هاست؛ اما مکانیزمی مشابه با ریتالین دارد. تاثیر دگزدرین بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه پس از مصرف، آغاز می‌شود و تا ۴ الی ۶ ساعت ادامه دارد.
  • سیلرت (Concerta): این دارو بین ۱۰ تا ۱۲ ساعت تاثیر دارد. همچنین با هدف مدیریت بهتر داروهای تمرکز برای کودکان دارای اختلال تجویز می‌شود.

 

دارو‌های غیرمحرک

داروهای غیر محرک مانند ویلوکسازین (Qelbree) با اثر طولانی‌مدت، گزینه‌ای ایمن برای درمان ADHD و به‌عنوان داروی درمان اختلال یادگیری محسوب می‌شوند. این داروها برای والدینی که به داروهای محرک مغزی تمایلی ندارند، مناسب هستند. داروهای کمک‌کننده به تمرکز برای اختلال یادگیری به‌صورت غیرمستقیم با بهبود تمرکز، توانایی کودک را در جلسات گفتاردرمانی و توانبخشی شناختی افزایش می‌دهند. بااین‌حال، درمان دارویی نارسانویسی و نارساخوانی یا داروهای موثر برای نارساخوانی یا اختلال خواندن نقش حمایتی دارند و برای درمان ریشه‌ای اختلال یادگیری موثر نیستند.

 

عوارض و محدودیت‌های درمان دارویی

درمان دارویی اختلال یادگیری در کودکان اگرچه با هدف بهبود علائم همراه صورت می‌گیرد؛ اما می‌تواند عوارض متعددی در کودکان به‌دنبال داشته باشد. از جمله مشکلات رایج عبارتند از:

  • بی‌خوابی: داور‌های محرک مانند ریتالین در صورت مصرف دیرهنگام باعث اختلال در خواب می‌شوند.
  • کاهش وزن و اشتها: یکی از عوارض مصرف داروهای تنظیم‌کننده توجه و حافظه شامل کاهش احساس گرسنگی، کاهش وزن یا تاثیر منفی بر رشد طبیعی کودک است.
  • اضطراب و تغییرات خلقی: کودکان با مصرف دارو‌های محرک مغزی ممکن است سطح بالایی از تحریک‌پذیری و نوسانات خلقی را تجربه کنند.
  • تپش قلب، فشار خون بالا، مشکلات گوارشی: در بعضی موارد کودکان علائمی مانند تپش قلب، افزایش فشار خون، تهوع و معده درد را تجربه کردند.
  • سایر عوارض: خشکی دهان، تیک عصبی، بی‌حالی، سردرد یا در موارد نادر مشکلات روان‌پریشی (توهم) از عوارض مصرف دارو‌های نوروتراپی هستند.

داروی درمان اختلال یادگیری با عدم درمان ریشه‌ای، تنها باعث کنترل مشکلات ثانویه مانند اضطراب یا نقص توجه می‌شود؛ اما نمی‌تواند نارسایی‌های شناختی اصلی (مثل نارساخوانی) را اصلاح کند. همچنین اثر دارو به زمان مصرف محدود می‌شود و تمام علائم پس از قطع دارو، مجدد باز می‌گردند. از طرفی تعیین دوز دقیق، زمان مصرف و کنترل عوارض جانبی نیازمند نظارت‌های پزشکی مداوم است.

مصرف خودسرانه دارو می‌تواند مشکلاتی مانند وابستگی و سوء مصرف، اعمال نامناسب دوز یا خطرات قلبی و عروقی را به‌دنبال داشته باشد. به‌طور کلی پیشنهاد ما این است که در مسیر درمان نوروشیمیایی اختلال یادگیری بر مصرف دارو در قالب یک برنامه چندجانبه و با نظارت دقیق پزشک سعی شود.

 

داروی درمان اختلال یادگیری

 

چرا درمان‌های غیردارویی اولویت دارند؟

درمان‌های غیردارویی در مقایسه با درمان دارویی نوروشیمیایی برای اختلال یادگیری مزایای بیشتری دارند؛ زیرا بدون عوارض جانبی، به درمان ریشه‌ای مشکل کمک می‌کنند. برای مثال برخلاف داروهای محرک تاثیری در مشکلات خلق، اشتها یا خواب ندارند. همچنین به‌صورت کاملا مستقیم مهارت‌های تفکر، خواندن، نوشتن و محاسبات ریاضی را تقویت می‌کنند. از طرفی با اثرات بلند مدت می‌توانند بر اساس نیاز فردی کودک تنظیم یا اصلاح شوند. در ادامه بهترین درمان‌های غیردارویی را معرفی کردیم:

 

بازی‌درمانی

بازی‌درمانی به‌صورت غیرمستقیم و از طریق تقویت مهارت‌های شناختی و حرکتی بر یادگیری تاثیر می‌گذارد. در مطالعات توانبخشی شناختی مشخص شده که بازی‌های هدفمند و سلسله مراتبی علاوه‌بر تقویت توجه و تمرکز، در بهبود هوش غیرکلامی هم نقش دارند.

 

توانبخشی شناختی

این روش یکی از بهترین جایگزین‌ها برای مصرف داروی درمان اختلال یادگیری است که با ارائه تمرینات تخصصی در حوزه خواندن، نوشتن و ریاضیات، عملکرد اجرایی مغز را تقویت می‌کند. بر اساس مطالعات انجام شده، توانبخشی شناختی باعث ارتقای پیشرفت تحصیلی در دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص می‌شود. همچنین این روش توانسته به بهبود کارایی حافظه و یادگیری هدفمند کودکان کمک کند.

 

آموزش فردی (IEP)

برنامه آموزشی فردی متناسب با نیاز‌های ویژه کودکان طراحی و اجرا می‌شود. این برنامه که شامل طراحی تمرینات هدفمند برای تقویت مهارت‌های خاصی مانند خواندن، نوشتن یا حساب و کتاب است، می‌تواند بازدهی درمان را تضمین کند؛ زیرا امکان ارزیابی مستمر و تنظیم برنامه بر اساس پیشرفت واقعی کودک را فراهم می‌کند. همچنین با تمرکز بر ریشه اختلال یادگیری، اثربخشی بسیار بالا و نتیجه قابل اندازه‌گیری دارد.

 

مزایای درمان‌های غیردارویی: پایداری اثر، عدم عوارض جانبی، و تقویت اعتماد به نفس

اکنون که فهمیدیم چرا درمان‌های غیردارویی نسبت به مصرف داروی درمان اختلال یادگیری اولویت دارند، بهتر است با مزایای استفاده از این روش‌ها نیز آشنا شویم:

 

پایداری اثر

درمان‌های غیردارویی مانند بازی‌درمانی یا توانبخشی شناختی، تاثیرات پایدار و بلندمدت دارند. طبق یک مطالعه انجام شده پس از گذشت ۹ هفته و در ۱۸ جلسه بازی‌درمانی شناختی، کودکان دچار اختلال یادگیری، بهبود قابل توجهی در عملکرد خواندن، دقت و مدیریت بلاتکلیفی پیدا کردند.

همچنین درمان‌های غیردارویی تاثیر چشمگیری بر بهبود حافظه فعال و انعطاف‌پذیر‌ی شناختی داشتند. برخلاف درمان دارویی اختلالات یادگیری که محدود به زمان مصرف می‌شود و اثر آن موقت است، این روش‌ها، ساختاری عمل می‌کنند و تاثیرات ماندگاری دارند.

 

عدم عوارض جانبی

برخلاف داروی درمان اختلال یادگیری که ممکن است باعث مشکلاتی مانند کاهش اشتها، بی‌خوابی، اضطراب و… شود، درمان‌های غیردارویی بدون عارضه هستند. این روش‌ها بدون مصرف دارو به تقویت توانایی‌های کودک و کاهش سطح استرس و اضطراب آن‌ها کمک می‌کنند.

 

تقویت اعتماد به نفس

بازی‌درمانی و آموزش مهارت‌های شناختی، برخلاف روش‌هایی مانند مصرف داروی درمان اختلال یادگیری در رشد روانی کودک موثر هستند. بازی‌درمانی با کاهش اضطراب در کودکان دارای اختلال یادگیری، به افزایش اعتمادبه‌نفس آن‌ها کمک می‌کند. همچنین آموزش مهارت‌های اجتماعی باعث ارتقای عزت نفس و بهبود عملکرد تحصیلی کودکان می‌شود.

شرکت در برنامه‌های کاردرمانی هم می‌تواند افزایش استقلال و بهبود تعاملات اجتماعی کودکان را به‌دنبال داشته باشد. این اعتماد‌به‌نفس زمینه‌ساز افزایش انگیزه و بهبود یادگیری کودکان است، برخلاف کمک دارویی به کودکان دارای اختلالات شناختی که صرفا تاثیرات کوتاه‌مدت دارد.

 

نقش والدین و مربیان در مدیریت درمان

والدین و مربیان از طریق تعامل فعال با افراد متخصص و حمایت عاطفی از کودکان خود می‌توانند مسیر درمان (چه مصرف قرص اختلال یادگیری و چه تکنیک‌های غیردارویی) را موثرتر کنند؛ به‌شرطی که با استفاده از ابزار‌های آموزشی مناسب، روی نقاط قوت کودکان متمرکز شوند.

نقش والدین و مربیان در مدیریت درمان، مکمل اما حیاتی است؛ زیرا باعث بهینه‌سازی فرایند رشد و یادگیری کودک می‌شوند. با عدم درک صحیح از این موضوع، هیچ درمانی حتی داروی درمان اختلال یادگیری نمی‌تواند به‌تنهایی موفقیت بلندمدت داشته باشد. در ادامه ابعاد مختلف نقش کلیدی والدین در مدیریت درمان اختلال یادگیری را بررسی کردیم:

 

همکاری با متخصصان برای انتخاب بهترین روش درمانی

والدین و مربیان باید در جلسات تشخیص و ارزیابی کودک حضور فعال داشته باشند و اطلاعات دقیقی راجع به رفتار و نیاز‌های کودک در اختیار روان‌شناس، روان‌پزشک یا درمانگر قرار دهند. این افراد در انتخاب دارو برای بیش‌فعالی و اختلال یادگیری نقش دارند. همچنین از طریق تعامل مداوم با تیم درمان می‌توانند برنامه آموزشی را مطابق با پیشرفت کودک تنظیم و به‌روزرسانی کنند.

 

حمایت عاطفی از کودک برای کاهش اضطراب و افزایش انگیزه

خانواده‌های گرم و صمیمی و بدون قضاوت می‌توانند نقش مهمی در کاهش سطح استرس و اضطراب کودکان داشته باشند. همچنین با حمایت عاطفی خود، انگیزه یادگیری و اعتمادبه‌نفس کودکان را افزایش می‌دهند. اگر به‌دنبال ایجاد زمینه مناسب برای رشد روانی کودک خود در مواجهه با چالش‌ها هستید، به موفقیت‌های جزئی او توجه کنید و تلاش‌هایش را نادیده نگیرید.

 

استفاده از ابزار‌های آموزشی و بازی‌های تقویتی در خانه و کلاس

استفاده از بازی‌درمانی و فعالیت‌های هدفمندی مانند حل پازل، ماز، دارت عددی، مونته‌سوری و… می‌توانند مهارت‌های شناختی و حرکتی کودک را تقویت و فرایند یادگیری را برایش جذاب کنند. این فعالیت‌ها به‌خصوص برای اختلالات نوشتاری و خواندن موثر هستند؛ بنابراین برخلاف داروی درمان اختلال یادگیری می‌توانند باعث بهبود مهارت‌های کلامی و حرکتی کودکان شوند.

 

پرهیز از فشار بر کودک و تمرکز بر نقاط قوت او

فشار آوردن بیش از حد می‌تواند سطح اضطراب کودک را افزایش دهد و باعث کاهش بهره‌وری یادگیری او شود. در این شرایط والدین و مربیان باید توانایی‌های کودک را در نظر بگیرند و برنامه درمانی متناسب با سطح او را اجرا کنند. برای مثال باید نقاط قوت کودک را شناسایی و روی تقویت آن‌ها سرمایه‌گذاری کنند. بدین‌ترتیب باعث ایجاد احساس شایستگی در کودک می‌شوند و او را از تمرکز بر ضعف‌ها ر‌ها می‌کنند.

 

نتیجه‌گیری

داروی درمان اختلال یادگیری به‌طور مستقیم نارساخوانی، نارسانویسی یا نارسایی محاسباتی را بهبود نمی‌بخشد و تنها نقش حمایتی برای کنترل علائم ثانویه مانند کم‌توجهی یا بیش‌فعالی (مثل ADHD) دارد. درمان دارویی اختلال یادگیری در کودکان باید تحت نظارت متخصص انجام شود. در مقابل، درمان‌های غیردارویی مانند گفتاردرمانی، کاردرمانی و توانبخشی شناختی با تمرکز بر ریشه مشکلات، مهارت‌های ذهنی و عملکرد تحصیلی را تقویت می‌کنند. برای درمان ریشه‌ای، با متخصص مشورت کنید و از پکیج‌های آموزشی و بازی‌درمانی استفاده کنید.

سوالات متداول (FAQ)

۱. آیا دارویی برای درمان مستقیم نارساخوانی یا نارسانویسی وجود دارد؟

خیر، تنها در صورتی که اختلال یادگیری با مشکلات ثانویه (مثل اختلالات توجه) همراه باشد، درمان دارویی نارسانویسی و نارساخوانی توصیه می‌شود.

۲. چه زمانی باید برای فرزندم دارو در نظر بگیرم؟

وقتی کودک علاوه‌بر اختلال یادگیری دچار کم‌توجهی یا بیش‌فعالی باشد، آن وقت با نظر متخصص از دارو‌های کمک‌کننده به تمرکز برای اختلال یادگیری استفاده می‌شود.

۳. عوارض دارو‌های محرک چیست و چگونه می‌توان آن‌ها را مدیریت کرد؟

عوارض دارو‌ی درمان اختلال یادگیری شامل بی‌خوابی، کاهش اشتها و تحریک‌پذیری هستند که با تنظیم دوز، مصرف با غذا و پایش پزشکی تحت کنترل قرار می‌گیرند.

۴. چگونه درمان‌های غیردارویی به کودکم کمک می‌کنند؟

درمان‌های غیردارویی با تقویت مهارت‌های شناختی و یادگیری، بدون عوارض به رشد پایدار کودک کمک می‌کنند. همچنین از دارو‌های موثر برای نارساخوانی یا اختلال خواندن تاثیر بهتری دارند.

برچسب ها:

افزودن دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای جستجو تایپ کرده و Enter را بزنید